Jullie vergaderen urenlang over de nieuwe koffieautomaat, maar die reorganisatie? ‘Daar hebben we volgende keer meer tijd voor.’
En dan heb je de collega die zijn punt net zo lang herhaalt tot iedereen moe wordt en toegeeft. Of het innovatieve type dat steeds stiller wordt omdat elk voorstel wordt weggemoffeld onder de mat van ‘maar we moeten voorzichtig zijn.’
Dat is bestuursblindheid. En het is gevaarlijker dan je denkt.
De valkuil van harmonie
Bestuursblindheid ontstaat wanneer je MT onbewust kiest voor harmonie boven daadkracht. Niemand wil de sfeer verpesten. Niemand wil als lastig worden gezien. Dus blijft iedereen netjes binnen de lijntjes.
Het gevolg? Vergaderingen die voelen als veilige rituelen, maar waarin echte keuzes worden weggemoffeld.
Het resultaat? Er wordt vooral achteruit gekeken. Moeilijke keuzes worden vooruitgeschoven. En ondertussen voelen je medewerkers dat er geen richting wordt gegeven.
Het patroon doorbreken: Praktische maatregelen
- Houd je mening voor je: Begin vergaderingen niet met wat jij denkt. Vraag eerst wat anderen denken.
- Haal een buitenstaander binnen: Vraag een externe adviseur, een ervaren ondernemer, een klant. Iemand die jullie bubbel kan doorprikken zonder politieke belangen.
- Werk met een strakke vergaderstructuur: Een vaste agenda en duidelijke besluitvormingsregels zorgen dat issues niet eindeloos blijven liggen.
- Maak tegenspraak normaal: Beloon de collega die durft te zeggen dat de keizer geen kleren aan heeft. Dat is geen vervelend gedrag; dat is moed.
De kracht van ongemak
Bestuursblindheid voelt comfortabel. Maar comfort is de vijand van groei.
Als je een MT echt wilt laten functioneren, moet je het ongemak opzoeken. Lastige gesprekken voeren. Moeilijke keuzes maken. Ook als niet iedereen het ermee eens is.
Want door conflict te vermijden, creëer je pas echt problemen.
Vond je het een goed artikel? Doe er iemand anders een plezier mee via de mail.
Delen op social media wordt door ons ook erg gewaardeerd.
