Het voelt comfortabel als je je bevindt in gezelschap van vrienden. Het zijn gelijkgestemde mensen. Maar goed voor het denkvermogen is het niet.
Eensgezind maakt dom
Als we mogen kiezen, omringen we ons met mensen die op ons lijken. Dat kan een overeenkomst zijn in afkomst of interesse. Onze vrienden kiezen we doorgaans op basis van hun opinie of overtuigingen.
Een gemeenschappelijk wereldbeeld zorgt voor een comfortabel gevoel als je elkaar treft. Je kunt discussiëren over de invulling, maar de essentie stel je niet ter discussie. Onze ingebakken behoefte aan het vormen van groepen, en de bijbehorende consensus daarbinnen, staat daar haaks op.
Dat maakt dom. Je versterkt elkaar in een gemeenschappelijk ‘geloof’ en je komt niet in aanraking met afwijkende meningen.
Glans ontstaat door wrijving
Wanneer je daarentegen (ook) gezelschap zoekt dat qua denken met jou wringt, word je scherp. Je wordt geconfronteerd met feiten en denkbeelden die je eerder categorisch afwees. Je stelt je mening bij of scherpt hem aan.
Dat kan een ongemakkelijk gevoel geven. Bijvoorbeeld wanneer je weer met oude soort-zoekt-soortvrienden spreekt en jij van mening bent verandert en zij niet.
Maar uiteindelijk verrijkt het je. Want wie is er nou graag dom.
Vond je het een goed artikel? Doe er iemand anders een plezier mee via de mail.
Delen op social media wordt door ons ook erg gewaardeerd.
